Androgyniczność w realizmie socjalistycznym

Abstract

Niniejsza praca opiera się na zbadaniu figur Robotnicy i Robotnika z okresu realizmu socjalistycznego. Analiza dotyczy androgyniczności, która cechuje przedstawienia postaci żeńskich, i która stanowiła emanację nowego męskiego kodu kulturowego, który nałożono na kobiety w celu ich emancypacji. Tym samym kod kobiecy uznany został za wrogi systemowi i zwalczany, a figury kobiece pozbawiono istotnego genderowego elementu – erotyki. Odseksualnione i zmaskulinizowane wizerunki robotnic przyczyniły się do nieświadomego przeniesienia elementów seksualnych na postacie mężczyzn. Feminizacja i erotyzacja figur robotników stanowiła swoisty wentyl dla seksualności w sztuce okresu realizmu socjalistycznego. Oba przedstawienia wiązały się z modelem płci androgynicznej, uważanej w socrealizmie za ideał „nowego człowieka”. Praca ma na celu wykazanie genezy owej androgyniczności w realizmie socjalistycznym poprzez analizę opartą na historii, założeniach oraz ukrytych namiętnościach socrealizmu.