Moldovan Migration Policy Dilemma: Brain Drain or Jobless Growth? CARIM-East Research Report
Loading...
WP68126.pdf (516.63 KB)
Date
2014-02-12
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Ośrodek Badań nad Migracjami UW
Using this material is possible in accordance with the relevant provisions of fair use or other exceptions provided by law. Other use requires the consent of the holder.
Abstract
Since the 1990s, Moldova has relied on migration as a vent for labour oversupply and on inflows of migrant remittances as its main engine of economic growth. Labour migrants account for almost a quarter of the labour force and Moldova is one of the most remittance-dependent economies in the world. Although this resource-poor economy has grown in recent years, albeit not as fast as its neighbours, it has failed to create enough new jobs in new industries to offset job losses in legacy sectors. Thus, Moldovan economic performance in the 2000s can be described as remittance-led jobless growth. This is not sustainable in the long run and Moldova must widen its home resource base to create conditions favourable to achieving faster and sustainable economic growth. One such possibility is to invest in more job-oriented education and training. But this may intensify labour migration from Moldova. The paper considers opportunities for Moldova, an open economy with mobile labour, to “educate itself out” of the jobless growth.Od lat 90-tych XX w. Mołdawia, dawna republika ZSRR, polegała na emigracji jako głównym wentylu dla zbyt dużej podaży pracy. Migranckie transfery pieniężne z zagranicy były siłą napędową wzrostu gospodarczego. Emigranci zarobkowi stanowią blisko jedną czwartą mołdawskiej siły roboczej. Gospodarka ta jest jedną z najbardziej uzależnionych od migranckich transferów pieniężnych. Choć ten ubogi w zasoby kraj wykazywał tendencje rozwojowe w ostatnich latach, nie były one tak silne jak u jego sąsiadów. Nie udało się w tym czasie stworzyć miejsc pracy, które mogłyby zrównoważyć ograniczenie zatrudnienia w sektorach, które były spuścizną gospodarki ZSRR. Model rozwoju gospodarczego Mołdawii w latach dwutysięcznych może więc być określony jako zależny od transferów i nie zwiększający zatrudnienia. Formuła ta nie może być rozpatrywana w długofalowej perspektywie. Aby stworzyć warunki do bardziej zrównoważonego wzrostu, Mołdawia będzie musiała w najbliższej przyszłości zwiększyć swój lokalny zasób czynników produkcji. Możliwość osiągnięcia tego celu mają szansę stworzyć inwestycje w edukację i kształcenie zorientowane na kwalifikacje potrzebne na rynku pracy. W efekcie emigracja z Mołdowy mogłaby się jednak zintensyfikować. W artykule rozważane są szanse, które ma Mołdawia jako mała, otwarta gospodarka z mobilną siłą roboczą, aby wykształcić w sobie zdolność do zmiany obecnego modelu rozwoju.